Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Γερά.....

Η σημερινή εικόνα του ΟΤΕ μου φέρνει δάκρυα στα μάτια και η περηφάνια που είχα όταν έλεγα ότι δουλεύω στον ΟΤΕ έχει γίνει απίστευτη και αφόρητη θλίψη.

Ειλικρινά δεν μένει τίποτα άλλο παρά να σε συγχαρώ...

Γερά....


Πήρα το παραπάνω μήνυμα την ώρα που έλεγα ότι η απογοήτευση όλων είναι τόση που δεν έχουν το κουράγιο να μιλήσουν......
Το μήνυμα δίνει κουράγιο σε όποιον πράγματι ένοιωθε και θέλει να νοιώθει περηφάνια, γιατί δεν αισθάνεται μόνος.
Τα σαίνια του managment (οι Αγγλοσπουδασμένοι) δεν γνωρίζουν ότι οι Έλληνες αγχώνονται, αφοσιώνονται στη δουλειά τους όταν τους κτυπήσει ειλικρινά την πλάτη και ότι όταν τους καρφώσεις στην πλάτη τότε βγάζουν το ινάτι τους (το συμμετρικά αντίθετο με το φιλότιμο). Ξεχνούν ακόμη και την αξία της αφοσίωσης που έμαθαν.
Η μεγάλη αρρώστια του ΟΤΕ είναι η αφασία των ανθρώπων της διοίκησης, αλλά και το κρύψιμο της αλήθειας από τους αμέσως παρακάτω (η γνωστή ασθένεια των γενικών) η αίσθηση του τιμαρίου και των υποτελών εκτελεστικών οργάνων, η άγνοια του τι σημαίνει σταθερή τηλεφωνία (αν ήταν εύκολη δεν θα είχαν αποτύχει όλοι οι πάροχοι), το ρουσφέτι, η υπόκληση σε κάθε κομματικό ή κρατικό κέλευσμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: